ต้นหญ้า
ต้นหญ้า นั้นเติบใหญ่ ด้วยอาศัย พึ่งตนเอง
หวิดหวิว เป็นเสียงเพลง ร้องบรรเลง ยามต้องลม
ท่วงท่า น่าเป็นสุข ลืมความทุกข์ ไร้ระทม
ราบเรียบ เปรียบคำคม ดั่งอารมณ์ ของกวี
ต้นหญ้า นั้นต่ำต้อย คุณค่าน้อย ด้อยศักดิ์ศรี
สืบสาน เป็นล้านปี เพราะคงที่ มีจรรยา
รูปร่าง ก็ต่ำเตี้ย เคล้าคลอเคลีย พสุธา
ไม่หวัง ความก้าวหน้า ไม่พึ่งพา พืชพันธุ์ใด
ดื่มกิน เพียงน้อยนิด กระจิริด ก็ทนได้
สันโดษ ด้วยพอใจ ยื้อแย่งไป ทำไมกัน
ปะปน กับไม้อื่น ดูร่มรื่น กลืนสีสัน
เพราะด้อย ด้านผิวพรรณ ไม่เฉิดฉัน เด่นอันใด
ถ่อมตัว อยู่เป็นนิจ ประกอบกิจ คิดการณ์ไกล
ไม่พูด ไม่บอกใคร ไม่หวั่นไหว ไร้อารมณ์
นี่แหละ ข้อธรรมะ ที่ควรจะ เร่งสะสม
ฝึกฝน จนแหลมคม เพื่อเพาะบ่ม ปมปัญญา
สมถะ ละความชั่ว ชอบถ่อมตัว กลัวมิจฉา
พอเพียง ไม่พึ่งพา ไม่เอาหน้า ไม่ท้าทาย
ไม่เด่น แต่เป็นธรรม ไม่ระยำ แต่ละอาย
ไม่แข่ง แต่ขวนขวาย ไม่วุ่นวาย แต่ใฝ่หา
มุ่งมั่น ไม่หวั่นไหว ด้วยดวงใจ แห่งศรัทธา
ขอเป็น เช่นต้นหญ้า เพียรก้มหน้า ศึกษาธรรม.
พ.ต.อ. นพ.เสรี ธีรพงษ์ ผู้แต่ง
03 ธันวาคม 2559
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
เดินทางไปต่างประเทศ
เรียนท่านผู้อ่านที่เคารพรัก วันที่ 7 มีนาคม 2553 ข้าพเจ้าจะออกเดินทางไประเทศอินเดีย โดยมีกำหนดในเบื้องต้น 4 วัน คือจะกลับในวันที่ 10 ม...
-
ภาวะแทรกซ้อนของการตั้งครรภ์ในไตรมาสที่2 คนเราเกิดมา มีบ้างไหมที่ไม่มีทุกข์ ทุกข์ที่ยิ่งใหญ่อย่างหนึ่ง ก็คือ รู้ตัวว่า จะตาย และ กำลัง...
-
“ทะเลนั้น อยู่ไกลไหม?” เป็นคำพูดตอนละเมอของลูกชายคนไข้คนหนึ่ง ซึ่งเธอจดจำมาเล่าให้ข้าพเจ้าฟังอย่างสนุกสนาน ข้าพเจ้าเองก็พลอยสนุกสนานกับเธ...
-
ชีวิตมีค่า สิ่งมีค่า ใดใด ในโลกนี้ ก็ไม่เหมือน ชีวี ที่หวงแหน ชีวิต หามี สิ่งทดแทน สุดแสน ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น