ชีวิตวันนี้ ณ ที่ทำงาน

ตัวใคร      ตัวมัน   สามัคคีกัน           เป็นกลุ่มย่อย

ทำตัว       เหมือนนกน้อย                       อ้าปากคอย          เหยื่ออาหาร

           ทำดี           ไม่ได้ดี               เจ้านายมี               หูพิการ

ชอบฟัง           แต่คำหวาน  ตาชั่งศาล                จึงลำเอียง

          ทุ่มเท        ก็เท่านั้น       การสร้างสรรค์      คือความเสี่ยง

ทำงาน             แค่พอเพียง     เลี่ยงลางร้าย              ที่ปลายทาง

           คิดแค้น        ด้วยขุ่นเคือง                  อยากก่อเรื่อง          เพื่อสะสาง

  เรียกร้อง         ความเป็นกลาง  เอาเยี่ยงอย่าง วีรชน

           อยากถาม     ว่าทำไม           โลกถึงได้      กลายสับสน

  ประโยชน์      ได้กับคน   ที่ใช้ลิ้น          ปลิ้นพลิกแพลง

           ต้องสู้      จึงอยู่รอด  กัดฟันกรอด ขบกรามแกร่ง

  เงยหน้า          น้ำตาแห้ง   แฝงความคิด จิตไม่คลอน

           โลกนี้      ยังมีหวัง      ขอพลัง      ที่ซุกซ่อน

  ผลักดัน    ไม่บั่นทอน       ไม่ริดรอน     ดวงฤทัย       

           โลกนี้   คือละคร   ไม่แน่นอน  อย่าอ่อนไหว

  มุ่งมั่น   ก้าวเดินไป    ยิ้มละไม   ใจมั่นคง

            สักวัน  ต้องสำเร็จ  แกร่งดังเพชร  ทระนง

  ชีวิต     จิตดำรง              ยั่งยืนยง   ศักดิ์เสรี.    

 พ.ต.อ. นพ.เสรี  ธีรพงษ์  แต่งไว้เมื่อประมาณ 10 ปีมาแล้ว สำหรับที่ทำงานแห่งหนึ่ง