คืนวันอันฝันร้าย
“ วันนั้น ยังจำได้ วันนั้นเป็นวันที่ 4 พฤศจิกายน พ.ศ. 2532 พายุเกย์พัดเข้ามาที่หมู่บ้านมาบอำมฤต ไม่มีใครคาดคิดว่า ลมที่พัดผ่านมานั้น จะสร้างความเสียหายอย่างมากมาย มีเสียงพูดเตือนซ้ำๆกันหลายครั้งจากวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย เพื่อให้ชาวอำเภอท่าแซ๊ะและปะทิว เตรียมตัวรับกับภัยพิบัติจากพายุเกย์ พายุเกย์มีแนวโน้มที่จะพัดผ่านหมู่บ้านของพวกเราอยู่แล้ว เนื่องจากอยู่ในรัศมีของกระแสพายุ แต่….ราวกับว่า ทุกคนในหมู่บ้านของเราไม่ได้ยินเสียงเฝ้าเตือนนั้น ไม่ค่อยมีใครใส่ใจกับเรื่องราวของพายุร้าย ตอนนั้น เป็นเวลาหกโมงเช้า ฉันยังจำได้อย่างแม่นยำ ฉันเพิ่งตื่นขึ้นมาล้างหน้าแปรงฟัน เสียงลมพายุพัดหวีดหวิวดังลั่นตลอดเวลา พร้อมกับกระเบื้องและสังกะสีที่มุงหลังคาบ้านปลิวว่อน ร่อนไปตามแรงลม สิ่งของต่างๆกระจัดกระจาย ต้นไม้น้อยใหญ่ไม่อาจต้านทานความเกรี้ยวกราดของลมพายุได้ ผู้คนที่ออกมาทำงานยามเช้าตรู่ต่างวิ่งหลบภัยอย่างจ้าละหวัน พร้อมกับร้องตะโกนบอกต่อๆกันให้ไปหลบภัยยังที่แห่งใด คนส่วนใหญ่สามารถหนีรอดจากพายุได้อย่างปลอดภัย แต่ยังมีผู้คนอีกจำนวนหนึ่งที่หนีไม่ทันและถูกพายุเกย์กลืนกินชีวิต อย่างไรก็ตาม นับว่า มีคนเสียชีวิตไม่มากนักเมื่อเทียบกับความรุนแรงของพายุ ” คุณสุกัญญา คนไข้สตรีรายหนึ่งพูดถึงความร้ายกาจของพายุเกย์ ขณะที่มารับการรักษาภาวะมีบุตรยากกับข้าพเจ้าในครั้งแรก ปัจจุบันเธออายุค่อนข้างมาก คือ 38 ปี หลังจากคลอดบุตรสาวเมื่อ 8 ปีก่อน เธอก็ไม่ตั้งครรภ์อีกเลย ทั้งๆที่ไม่ได้คุมกำเนิด
ข้าพเจ้าฟังเรื่องราวของคุณสุกัญญาอย่างสนุกสนาน และขัดจังหวะบ้างด้วยคำถามที่อยากรู้ เช่น ชีวิตความเป็นอยู่ของผู้คนหลังจากพายุสงบ ……..เธอตอบทุกคำถามอย่างน่าตื่นเต้น ราวกับว่า เรื่องราวข้างต้นเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อคืนที่ผ่านมา…
เมื่อได้ทำการตรวจร่างกาย อัลตราซาวนด์ทางช่องคลอด ฮอร์โมนเพศและเอกซเรย์ฉีดสีเข้าโพรงมดลูกของคุณสุกัญญาแล้ว ข้าพเจ้าคิดว่า เธอน่าจะไม่มีความผิดปกติใดๆ แต่จากการตรวจเชื้ออสุจิของสามีเธอ กลับพบว่า มีภาวะเชื้ออ่อนอย่างมาก ซึ่งหมายถึง มีตัวอสุจิ น้อยกว่า 10 ล้านตัว/ มิลลิลิตร แน่นอนว่า นี่คือ สาเหตุของภาวะมีบุตรยากของเธอ ดังนั้น กรรมวิธีในการรักษา จึงจำกัดเพียง วิธี อิ๊กซี่ เท่านั้น
คุณสุกัญญาได้รับการทำ อิ๊กซี่ ตอนปลายปี พ.ศ. 2543 หลังจากทำอิ๊กซี่ได้ 14 วัน เธอได้มาทำการทดสอบการตั้งครรภ์ และพบว่า ค่าserum bhcg จากเลือดเท่ากับ 101 ซึ่งหมายถึง เธอตั้งครรภ์สำเร็จจากการทำอิ๊กซี่ ข้าพเจ้าดีใจไปกับเธอด้วย เพราะ “ลูก” เป็นของขวัญที่ดีที่สุดในชีวิตของเราที่เกิดมา ข้าพเจ้านัดให้เธอมาตรวจดู อัลตราซาวนด์ทางช่องคลอดในอีก 2 สัปดาห์ พร้อมทั้งแสดงความยินดีและอวยพรให้กับเธอ
2 สัปดาห์ถัดมา คนไข้มาตรวจอัลตราซาวนด์ทางช่องคลอดตามนัด ข้าพเจ้าแทบไม่เชื่อสายตาของตนเอง จนเผลออุทานเบา ๆ ออกมา ว่า “ ตายแล้ว!…..” พอนึกขึ้นได้ ก็หยุดแสดงอาการตกใจ สิ่งที่เห็นจากอัลตราซาวนด์ ก็คือ ภายในมดลูกขณะนั้นมี ถุงน้ำการตั้งครรภ์ที่ไม่มีตัวเด็ก 1ถุง ( Brighted ovum ) ข้าพเจ้าพยายามเลือกคำพูดที่เห็นว่าเหมาะสม มาพูดกับคนไข้ว่า “ ผมเห็นถุงน้ำการตั้งครรภ์แล้ว แต่ตัวเด็กเห็นไม่ชัดเจน คงต้องรอคราวหน้า ผมจะนัดมาอีก 2 สัปดาห์ เพื่อให้คุณมาตรวจดู อัลตราซาวนด์ซ้ำ ” ข้าพเจ้าไม่อยากพูดอะไรมากนัก เพราะกลัวจะแสดงกิริยาพิรุธออกมา บางที อีก 2 สัปดาห์ข้างหน้าอาจจะมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้น…..
“ รู้สึกว่า มีเลือดออกจากช่องคลอดนิด ๆ เกือบทุกวันตั้งแต่มาตรวจคราวที่แล้ว ทั้ง ๆ ที่พักผ่อนเป็นอย่างดี ” คุณสุกัญญาบ่นตอนที่มาตรวจตามนัด คราวนี้ เธอมีอายุครรภ์ประมาณ 9 สัปดาห์ ข้าพเจ้าอยากให้มีปาฏิหาริย์เกิดขึ้น แต่..ผลยังคงเป็นเช่นเดิม ภายในโพรงมดลูกของเธอมีเพียงถุงน้ำการตั้งครรภ์ที่ขยายใหญ่ขึ้นเพียงเล็กน้อย โดยไร้ซึ่งเงาของทารก ( Fetal poles ) ข้าพเจ้าแสดงความเสียใจกับคุณสุกัญญาและสามีที่อาจไม่ได้ลูกตามต้องการ เพราะข้าพเจ้ามองไม่เห็นเงาทารกจากภาพบนจอเครื่องอัลตราซาวนด์ พร้อมกับนำรูปถ่ายที่พิมพ์จากเครื่องอัลตราซาวนด์ออกมาให้ดู คนไข้และสามีได้ขออนุญาต กลับไปทำใจที่บ้านสักพักหนึ่ง ก่อนที่จะมาตรวจซ้ำในอีก 1 สัปดาห์ หากเป็นเช่นเดิม เธอสัญญาว่าจะยอมให้ขูดมดลูก ซึ่งข้าพเจ้าก็ตามใจ
3 วันถัดจากที่คนไข้กลับไปบ้าน ข้าพเจ้าได้รับโทรศัพท์จากเธอด้วยน้ำเสียงที่ตกใจว่า “ หนูตกเลือดเมื่อคืนตอนตีหนึ่ง เปียกผ้าถุงเต็มไปหมด และปวดท้องน้อยอย่างรุนแรง เลือดออกสักพักก็หยุด ตอนตี 3 และตี 5 ก็มีเลือดออกมาอีก ก้อนใหญ่ด้วย หลังจากนั้น ก็ยังมีเลือดออกกะปริบกะปรอย ไม่มากนัก แต่อาการปวดท้องลดลงมากเลย หมอจะให้หนูทำยังไงดี? จะให้หนูเดินทางไปกรุงเทพฯไหม? ”
“ ไม่ต้องเดินทางมาหรอก การขูดมดลูก ที่ไหนๆก็ทำได้ คุณสุกัญญาควรขูดมดลูกที่โรงพยาบาลแถวจังหวัดชุมพรนั่นแหละ คงไม่มีปัญหา แต่ถ้าขึ้นรถไฟเดินทางมา ซึ่งต้องใช้เวลา 5-6 ชั่วโมง บางที..อาจเป็นอันตรายกับชีวิต หรือต้องแวะลงข้างทางเพื่อขูดมดลูก ผมคิดว่า อย่าเดินทางมาเลย มีปัญหาอะไร ก็โทรศัพท์ติดต่อผมได้ตลอดเวลา ” ข้าพเจ้าแนะนำวิธีการปฏิบัติตัวที่เธอควรกระทำ เพราะรู้แน่อยู่แล้วว่า เกิดจากอะไร
วันเสาร์ถัดมา คุณสุกัญญาและสามีเดินทางเข้ากรุงเทพฯเพื่อมาตรวจร่างกายหลังแท้งและขอคำแนะนำเรื่องการปฏิบัติตัว ข้าพเจ้าได้ตรวจดูอัลตราซาวนด์ทางช่องคลอดให้ ผลคือ มดลูกปกติ โดยสังเกตว่า ภายในโพรงมดลูกมีช่องว่างเล็กๆ ซึ่งไม่น่ามีปัญหาอะไร ข้าพเจ้าแสดงความเสียใจกับเธอและสามีที่เกิดเหตุการณ์ดังกล่าว
“ หมอเชื่อไหม? ” คุณสุกัญญาเริ่มพูดความในใจ “ ตั้งแต่เริ่มทำอิ๊กซี่ หนูระวังตัวทุกฝีก้าว ไม่เคยขึ้นบันไดไปนอนชั้นบนเลย หนูซื้อเตียงนอนแบบง่ายๆ มานอนชั้นล่างสุด ซึ่งไม่มีแอร์ ต้องใช้พัดลมแทน หนูต้องทนร้อน ทนความอบอ้าวของอากาศ พอรู้ว่า ท้อง หนูก็ยังคงปฏิบัติตัวเหมือนเดิม ทุกคนในครอบครัวดีใจมากกับ ข่าวดีนี้ ลูกสาวยิ่งดีใจที่จะมีน้องเสียที คุณแม่สามีช่วยหุงหาอาหารมาบำรุงตัวหนู เพื่อนๆ ญาติพี่น้องต่างมาแสดงความยินดี ใครจะไปคาดคิดว่า จะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น หนูหมดเรี่ยวแรงและหมดกำลังใจแล้ว เรื่องที่เกิดขึ้นนี้มีสภาพไม่ต่างจากเหตุการณ์ตอนที่พายุเกย์ถล่มหมู่บ้านมาบอำมฤตของหนูเลย หมอรู้ไหม? ลูกสาวหนูเกิดปีเดียวกับที่พายุเกย์เข้า ตอนที่พายุเกย์พัดเข้ามาทำลายหมูบ้าน ลูกสาวเพิ่งอายุได้ 8 เดือน ความเสียหายที่เกิดขึ้นมันมากมายเหลือเกิน พูดแล้วขนลุก ต้นยาง สวนทุเรียน การเกษตรทุกอย่างเสียหายอย่างรุนแรง พอพายุหยุด พวกเราออกไปเดินดูตามท้องไร่ ท้องนา.. โฮ้โห!…ต้นยางและต้นไม้มากมายล้มระเนระนาด นอนเรียงรายเป็นตับ ราบไปกับพื้นดิน มองดู สวยงามมาก แต่เป็นความสวยงามที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา เกือบทุกคนในหมู่บ้านหมดตัว หมดแรงและหมดกำลังใจ ชีวิตต้องเริ่มต้นใหม่จากศูนย์ ไม่มีใคร ไม่มีหนี้สิน ที่ดินบริเวณนั้นจะเอาไปจำนองขอกู้เงินไม่ได้ ไม่มีธนาคารพาณิชย์แห่งใดยอมให้ใช้ที่ดินเพื่อคำประกัน ยังดีที่ ธ.ก.ส. (ธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์ )ยอมให้พวกเรากู้เงิน โดยคิดดอกเบี้ยเพียงร้อยละ 5 ไม่เช่นนั้น คนในหมู่บ้านมาบอำมฤตคงกลายเป็นขอทานกันอย่างมากมาย เดี๋ยวนี้ เวลาผ่านไปเกือบ 10 ปี ชาวบ้านทุกคนสามารถลืมตาอ้าปากได้ หนูเฝ้าเก็บถนอมรอมริบเงินทุกบาททุกสตางค์มารักษาเพื่อให้มีลูก ในที่สุด ก็ต้องพบกับฝันร้าย หนูรู้สึกเสียใจมากจริงๆ ”
ข้าพเจ้ายังคงตั้งใจฟังเรื่องราวของคุณสุกัญญาโดยไม่พูดขัดจังหวะและ เห็นใจเป็นอย่างยิ่ง พลางคิดในใจว่า “ มีคนมากมายที่ยอมเสียเงินเสียทองเพื่อมารักษาภาวะมีบุตรยาก ในขณะที่ บางคนกำลังมองหาสถานที่ทำแท้ง ”
ข้าพเจ้าได้พูดปลอบใจคุณสุกัญญาและอธิบายเพิ่มเติมว่า “ สภาพร่างกายของผู้หญิงเป็นสิ่งที่แปลก ถึงไม่เคยตั้งครรภ์มาก่อน ไม่ว่า จะนานแค่ไหนก็ตาม แต่ถ้าตั้งครรภ์ขึ้นมาแล้วแม้ต่อมาจะแท้ง ก็จะมีผลทำให้สภาพภายในมดลูกและระบบสืบพันธุ์เปลี่ยนเป็นสภาพที่เหมาะสมกับการตั้งครรภ์ครั้งต่อไป ผมอยากให้คิดในทางที่ดี บางที อีกไม่นาน คุณอาจจะตั้งครรภ์ได้เองตามธรรมชาติ หลังจากนี้ ผมไม่อยากให้คุณคุมกำเนิดใดๆเลย คุณสุกัญญาไม่จำเป็นต้องพักมดลูก เพราะมดลูกขนาดที่ตั้งครรภ์ 10 สัปดาห์ไม่ได้โตมากนัก เมื่อแท้ง ก็จะกลับมาสู่สภาพปกติในเวลาอันรวดเร็ว (ไม่ถึง 3 สัปดาห์) ร่างกายของผู้หญิงสามารถสร้างไข่ได้ทันทีหลังแท้ง และตั้งครรภ์ได้เลย นี่คือ ความมหัศจรรย์ของร่างกายมนุษย์ ”
คุณสุกัญญา ไม่ใช่คนเดียวที่เป็นสภาพเช่นนี้ การตั้งครรภ์โดยที่ไม่มีตัวเด็กในถุงน้ำการตั้งครรภ์ ( Blighted Ovum ) พบได้บ่อยๆ จากประสบการณ์ส่วนตัว ข้าพเจ้าคิดว่า ภาวะนี้ ( Blighted Ovum ) เป็นสาเหตุพบบ่อยที่สุดของการแท้งบุตรเองภายในอายุครรภ์ 3 เดือน แม้ว่า ตามตำราแพทย์โดยทั่วไป จะยกให้ ภาวะโครโมโซมผิดปกติ ( Chromosomal abnormality ) เป็นสาเหตุอันดับหนึ่งของการแท้งบุตรเอง ( Spontaneous Abortion ) ซึ่งพบมากถึงร้อยละ 70 ของสาเหตุทั้งหมด
อย่างไรก็ตาม ที่กล่าวมาข้างต้นอาจเป็นเรื่องเดียวกันก็ได้ ภาวะการตั้งครรภ์ที่ไม่มีตัวเด็ก หรือที่ชาวบ้านเรียกว่า“ไข่ฝ่อ” ( Blighted Ovum ) นั้น อธิบายได้ง่าย ๆ คือ ตัวอ่อนของมนุษย์ หลังจากปฏิสนธิแล้ว จะแบ่งตัวต่อไปเรื่อย ๆ จาก 1 เป็น 2 , 4 , 8 , …….จนมีเซลล์มากมาย เมื่อถึงระยะหนึ่ง ก็จะแยกเซลล์ออกเป็น 2 กลุ่ม เซลล์กลุ่มหนึ่งเจริญไปเป็นส่วนของรก เซลล์อีกกลุ่มหนึ่งเจริญเป็นตัวเด็ก แต่เซลล์กลุ่มที่เจริญเป็นตัวเด็กหยุดการเจริญเติบโตเสียก่อน ซึ่งอาจเกิดจากโครโมโซมที่ผิดปกติของเซลล์กลุ่มนั้น ส่งผลให้มีแต่ส่วนของรกเท่านั้นที่ยังเจริญเติบโตต่อไป ในที่สุด ก็ต้องแท้งออกมาอยู่ดี เพราะเป็นการตั้งครรภ์ที่ไม่สมบูรณ์
พายุร้ายที่พัดทำลายหมู่บ้านมาบอำมฤตได้ผ่านพ้นไปแล้ว เหลือไว้แต่อดีตและความทรงจำ ชีวิตของคนเรามักเป็นเช่นนี้ “ ไม่มีอะไรที่แน่นอน ” แต่ตราบใดที่ยังมีชีวิตอยู่ ก็คงต้องหวังและสู้ต่อไป ความล้มเหลวและความผิดหวังเป็นพายุร้ายอย่างหนึ่งที่ทำลายชีวิตเราได้ทุกเมื่อเชื่อวัน อย่างไรก็ตาม มันไม่มีทางที่จะทำลายอานุภาพแห่งความรักและความหวังของมนุษย์ไปได้อย่างแน่นอน…ข้าพเจ้าเชื่อเช่นนั้น
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น